Tja daar zit ik dan, peinzend met een kopje thee. Een backie troost voor mijzelf. Ik staar voor me uit en bedenk dat ik niet goed weet waar het nu misgaat, maar er is iets en dat geeft mij een onbestendig gevoel. Ja ik omgeef mij met powervrouwen, die ik graag verder help, maar ik heb langzaam aan een soort tjakka gevoel uit eind jaren tachtig van de vorige eeuw. Het lijkt alsof het niet goed meer bij mij past. De grote vraag die zich aan mij opdringt is of het überhaupt wel bij mij gepast heeft. Zonde om aan die gedachtenspinsels ruimte te geven. Langzaam vormt zich het idee dat ik het met Backie Troost over een andere boeg wil gooien.

Kun je nog genieten als je veel hebt meegemaakt, als je helemaal in de kreukels zit, letterlijk of figuurlijk? Zijn er nog fijne momenten? Kun je, ondanks jouw tegenslagen, nog verder? Kun je nog blij zijn? Ik denk van wel!

Blijdschap ervaren betekent namelijk helemaal niet dat jouw pijn en verdriet er niet mogen zijn, eerder het tegenovergestelde. Door jezelf weer toe te staan blij te mogen zijn, doe je dat wat jou pijn doet of deed veel meer recht. Nee je hoeft geen blij ei te zijn of worden. Je mág blij zijn in al jouw worstelingen die bij het leven horen. Want jij als doorzetter weet als geen ander dat die (kleine) momenten van ‘joy’ zo belangrijk zijn om het vol te houden. Dit is waarom ik met Backie Troost een nieuwe missie ben gestart.

Een Backie Troost met een scheutje liefde, om blijdschap weer dichterbij te brenge